Adı: Paien Yazan: Terfy

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Robert henüz 18’indeydi.Amcası olan Prof. Mitch’in çalışmalarını merakla izliyordu. Ve Robert’in halk tarafından Kırmızı ve Mavi diye belirlediği iç savaşın engelleyebileceği biri olduğunu düşünüyordu amcası. Onu sürekli laboratuara götürüyor ona da deneyler yaptırıyordu. Uzun bir süre bu böyle devam etti Robert’in yaşı ilerledikçe Kurt Felsefesi denilen bir bilim dalına merak sarmaya başlamıştı. Son zamanlarda Kırmızı ve Mavi bölgeler bu tekniği kullanıyordu. Güçlü bir formül sayesinde kurt adama dönüşülebiliyordu. Açıkçası Profesör Mitch bile buna bayağı kafaya takmıştı. Sürekli onunla ilgili kitaplar okuyor onunla ilgili araştırmalar ve deneyler yapıyordu. Kurt Felsefesi çok yaygınlaşmış seviyeye gelmişti. Robert ise 19 yaşına yeni girmişti. Babası her zaman onun halk için savaşan birisi olarak hayal etmiş ve öyle olmasını istemişti. Robert’in babası ama maalesef Robert 14 yaşındayken Kırmızı bölgenin generallerinden biri olan Hamadah tarafından öldürülmüştü. Aslında en başlarda Robert’in babası Bay Richard tamamen tarafsızdı. Ama bir gün onun yakın arkadaşı olan Robinson tarafından ikna edilip o da mavi bölgenin askeri olmuştu. Robert ise babası gibi bir asker olmayı değil amcası gibi profesör olup araştırmalar yapmak istiyordu. Açıkçası amcası da onun kendisi gibi bir profesör olmasını pek istemiyordu. Çünkü onda farklı bir şey olduğunu düşünüyordu. Bu şeyin babasının genlerinden gelen asker yeteneğiydi. Robert normal liseye gidiyordu. Ve hiç sevmemesine rağmen askeri yetenek dersinden pekiyi alıyordu. Bir gün Tuğgeneral olan Christopher Smith ile karşılaşmıştı Paien’de. Amcası “Merhaba Christopher nasılsın? Bak bu Robert. Mavi bölüklerdeki General Richard’ın oğlu.” Christopher gözlerini hemen Robert’a çevirdi. Ve “Demek Richard’ın oğlusun. Baban bölgemiz için en cesur en fedakâr insandı. Umarım sende onun gibi onurlu bir asker olursun evlat.” Demişti. Robert içinden “İyi de ben asker olmayacağım ki ben amcam gibi profesör olmak istiyorum.” demişti. Christopher yanlarından ayrıldı. Amcası ona söz vermişti onu Paien Laboratuarına götürecekti. Robert Paien Laboratuarına girince gözlerine inanamadı. İçinden herhalde burası dünyanın en gelişmiş laboratuarı diye düşündü. Hemen bir profesörün yanına gittiler. Amcası yine Richard’ın oğlu olduğundan bahsetti Robert için. Laboratuarda birçok kişinin deneyine baktılar. Nereye gitseler herkes Robert için umarım baban gibi iyi bir asker olursun diyordu. Yıllar yılları kovaladı. Robert artık tamamen bir delikanlıydı. 22 yaşına girmişti. Ve birçok kişinin önerilerini dinleyerek askeri okula girmişti. Askeri okullar tamamen tarafsızdı. Ama oradan mezun olanlar ya halk askeri ya kırmızı bölge askeri ya da mavi bölge askeri oluyordu. Açıkçası Robert taraf tutmak istemiyordu.
Artık büyüdüğü için daha olumlu düşünüyordu. Profesör olma isteği tamamen yok olmuştu. Ve bir gün Robert okula doğru giderken babasının çok eski arkadaşı Bay Robinson’u görmüştü. Hemen koşar adımlarla yanına gitti. Ve “Merhaba Bay Robinson beni hatırladınız mı ben Richard’ın oğlu Robert.” Robinson önce gülümsedi ve selamladı. “Hatırlamaz olur muyum Robert ben senin amcan sayılırım. Eee nasıl gidiyor hayatın? Nerede okuyorsun? Kiminle yaşıyorsun?” Robert bu sözler için çok sevinmişti. “ Amcamla yaşıyorum. Bilirsin Profesör Mitch. Askeri okulda okuyorum. “ diye cevapladı. Robinson bu duruma çok sevinmişti. “İnanamıyorum Robert demek sende baban gibi cesur ve onurlu bir asker olacaksın. Seni tebrik ediyorum.” Robert’in sevinci daha da artmıştı. Askeri okula giderek en doğrusunu yaptığını artık tamamen anlamıştı ve asker olmanın onun için doğru olduğuna artık inanıyordu. Robinson’un ev adresini aldı ve oradan ayrıldı. Okulda tüm dersleri çok iyiydi. Kondisyon, koşu, nişancılık yeteneklerinin maksimum derecede olduğunu düşünüyordu öğretmenleri. Bir gün Profesör Mitch Robert’ı arayıp acilen Profesör Mitch’in ev laboratuarına gelmesini istemişti. Açıkçası Robert pek heyecanlanmamıştı. Amcası yaşlanıyordu ve en küçük deneylerde ve buluşlarda Robert’i arayıp çağırıyordu. Robert yine o durumlardan birinin olduğunu düşünüp oflaya puflaya Prof. Mitch’in evinin yolunu tutmuştu. Evine gittiğinde büyük ışıkların camdan dışarıya geldiğini gördü Robert. İçinden düşündü acaba amcası kurt formülünü mü bulmuştu. Koşar adımlarla içeri girdiğinde amcasının dürbünlü tabanca yaptığını gördü. Gelen ışıklar ise amcası kaynak yaptığı için onların ışığıydı. Robert içinden “Ne yani bu mu şimdi boşu boşuna mı geldim ben?" diye düşündü ama bunu söyleyemezdi amcasını kırmak istemiyordu. O akşam Robert’i Robinson aradı ve yemeğe davet etti. Robert zevkle bunu kabul etti. Çünkü konuşmak istedikleri vardı Robinson’la. Robert evine ulaştı kapıyı çaldı ve Robinson hemen içeri aldı. Robinson’un evi devasaydı adeta bir saraydı. İçinden demek ki askerlik işinde çok para bu kadar çok para kazanıldığını bilmiyordum diye düşündü. Robinson “Evime adeta âşık oldun beğendin demek” dedi ve ekledi. “Angela Mao isimli bir hanımefendiyi duydun mu?” diye sordu. Robert hemen cevapladı. “Elbette onun mavi bölgede çok büyük işler yapan orgeneral birisi olduğu söyleniyor. Peki, bunu neden sordun Robinson amca ?” Robinson hemen cevapladı. “İşte Angela Mao benim eşim. Zaten ben askerliği bıraktığımdan beridir onun sayesinde geçiniyoruz.” dedi. Robert bunu duyunca şok oldu. “Gerçekten inanması çok güç. Demek orgeneral Angela hanımefendiyle evlisin.” Robinson cevapladı. “Evet, mavi bölümde onun bende gözü vardı. Açıkçası bende ona karşı bir şeyler hissediyordum ve bir gün ona duygularımı söyledim aslında yaptığım çok çılgınca bir şeydi. Sonuçta ben bir orgeneral’e seni seviyorum demiştim. Açıkçası kimsenin yapamayacağı bir şeydi bu.” Öyle laflaştılar biraz ve saat çok geç olmuştu. Robinson Robert’a yatılıya kalmasını, çok geç olduğunu söyledi. Robert’ta bunu kabul etti. Robinson misafir odasını ona hazırladı. Aslında Robert Angela’yı görüp onunla konuşmak istiyor ve tavsiyelerini dinlemek istiyordu. Sabah olmuştu Robert kalktı ve mutfaktan sesler geldiğini duydu. Mutfağa baktığında Angela’yı karşısında gördü. Angela samimi bir şekilde “Günaydın Robert ben Angela tanıştığıma memnun oldum. Eşim akşam senden bahsetti.” Robert şaşkın ve birazda mutlu bir yüz ifadesiyle “Günaydın efendim. Askeri başarılarınızı çok duydum. Bende memnun oldum tanıştığım için.” Dedi. Ama Angela apar topar evden çıktı ve bu yüzden Robert onunla konuşamadı. Aradan yine uzun yıllar geçti. Robert 25 yaşındaydı ve okuldaki son senesiydi. Amcası artık dürbünlü tabanca, dürbünsüz sniper gibi değişik araştırmalar yapmıyordu. Tamamen kafasına bu Kurt Felsefesini koymuştu. Artık formülünü bulmak istiyordu. Bir gün yine Robert’ı aradı. Süper bir şey bulduğunu ve hemen gelmesini istedi. Robert ise yine saçma bir deney olduğu için geleceğim deyip gitmedi. Ama amcası formülü bulmuştu. Amcası denemek istiyordu. Tam içerken deney tüplerinde sızma oldu ve içtiği anda sızmadan akan başka bir sıvıda midesine girmiş oldu. Böylece amcası kötü bir kurda dönüşmüştü. Kendini kontrol edemiyordu. Sanki içinde bir canavar onu kontrol eder gibiydi ve o gün Robert akşam eve gittiğinde amcasının fenalaştığını ve hemen ambulansı aradı. Hastaneye kaldırıldı Profesör Mitch. Robert bütün gece bunlardan dolayı telef olmuştu ve uzun bir uykuya dalmıştı. Profesör Mitch gece uyandı ve lavaboya doğru ilerlerken birden kurda dönüştü. Kendine hakim olamadı ve kurt olarak oradan kaçtı. Sabah olmuştu. Robert tam amcasına bakmak için yatağa baktı ama amcası yoktu. Doktorlara sorduğunda doktorlar yanıtlamakta güçlük çekti. O anda televizyon açıktı ve olanları televizyondan gördü. Şehir tehlike altındaydı. Binalar, köprüler yıkılmıştı. Buna inanamadı Robert. Şehri bu durumdan kurtarmak için amcasının formülünü ve sızan sıvıyı alıp Paien’de ki laboratuara gitti. Hemen bir mikroskobun başına geçti ve inceledi. Ufak çaplı bulgulara varıyordu. Ama araştırması tam olarak bitmiş sayılmazdı. Günler bu şekilde geçti. Profesör Mitch’den hiçbir haber yoktu. Ama şehir bu olayla çalkalanıyordu. Yine araştırma yapmak için Robert Paien’e gitti ama gittiğinde Profesör’ün Paien’e uğradığını anladı. Çünkü hiç kimse yoktu ve duvarlar yıkıktı ve aniden kırmızıların generallerinden Hamadah belirdi.
Ona kibirli bir ses tonunda “Burada ne arıyorsun evlat?” diye sordu. Robert bir araştırma yaptığını söyledi. Buradan hemen uzaklaşmasını istedi. Dediği anda mavi birliklerden Christopher Smith, Marien Arnault ve birçok asker belirdi. Hamadah’ın arkasından da Pedro Gomes ve kırmızı birlik askerleri belirdi. Robert koşar adımlarla oradan uzaklaşıp bir taksiye bindi. Bu olaylar onu biraz ürkütmüş birazda tecrübe vermişti. Paien’de iki birlik generalleri ve askerlerinin buluşması Hamadah’ın ateşkesi kabul etmeyip karşı çıkmasıyla başladı ve o bağırdığı anda çatışma başladı. Çatışmada Christopher Smith yaralandı onun haricindeki Marien Arnault ve mavi birlik askerleri oradan helikopter ile uzaklaştılar, Christopher’ı çok aradılar ama bulamayınca o da gitmiştir diye uzaklaştılar. Oysaki Christopher yaralı bir şekilde yerdeydi. Hamadah, Christopher’ın yanına geldi. Askerlerinden onu kaldırıp esir olarak bölüğe götürmelerini söyledi. Christopher esir durumdaydı. Marien Arnault bu duruma çok öfkeliydi. Onu iyice arayıp onu da helikopterle götürmeliydiler. Kurtarmak için kırmızı bölüklere gidemezlerdi çok riskli olurdu. Robert ise o gün Paien’de neler olduğunu merak ediyordu. Amcasından haber yoktu. Robert’a her gün geçmiş olsun telefonları geliyordu. Yine öyle bir durumda telefonu açtı ve konuşan kişinin Hamadah olduğunu anladı. Hamadah o günkü olayları kimseye anlatmamasını ve kırmızı bölüklere davet etti. Robert ise telefonu Hamadah’ın yüzüne kapattı. Robert buna çok sinirlenmişti. Hamadah açıkça onu kırmızı ekibe dâhil etmek istediğini söylemişti çünkü. Robinson Robert’i aradı. Amcası için çok üzgün olduğunu söyledi. Robert o sırada Paien’de geçen olayı anlatmak istiyordu ama bir yandan da açıkça anlatmak istemiyordu. Yinede uzun bir süre kimseye söylemeyecekti. Robinson ziyaret etmek için Robert’in amcasının evinde olduğunu düşünerek Profesör Mitch’in evine gitti. Gittiğinde kapı açıktı. İçeri girdiğinde kimsenin olmadığını anladı. Mutfağa ve tüm odalara baktı ama kimseyi göremedi. Mutfağa girdiğinde masanın üstünde bir tüp ve tüpün yanında bir liste vardı. Bunun kurt formülü olduğunu düşündü. Hemen listeyi ve tüpü alıp Paien’e gitti. Ama Robinson’un Paien’deki olaylardan haberi yoktu. Paien artık tamamen çatışma alanı olmuştu. İçeri girdi ve Lin Meiling’i gördü. Ondan elindekini vermesini söyledi. Robinson hemen verdi. Çünkü Robinson mavi bölükteyken Lin Meiling’e birçok kez çatışma yapmıştı. Onun tehlikeli biri olduğunu bildiği için mecburen hemen düşünmeden verdi ve Lin Meiling oradan uzaklaştı. DEVAMI YAKINDA!

Yakında derken ne zaman bu arada repini verdim

Eyvallah. Boş zamanlarımda devam edicem yazmaya.

Saolasın.

wayt süper olmuş devamını bekliyoruz

Çoook yakında saolasın.

İŞTE SERİNİN DEVAMI

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]